κατάχαλκος

κατάχαλκος, -ον (Α)

1. αυτός που έχει καλυφθεί με χαλκό ή με ορείχαλκο, επιχαλκωμένος

2. αυτός που ακτινοβολεί από τον απαστράπτοντα χαλκό («κατάχαλκον άπαν πεδίον άστράπτει» — ακτινοβολεί όλη η πεδιάδα από τα λαμπερά όπλα, Ευρ.)

3. ενισχυμένος με χάλκινα ελάσματα («κατάχαλκοι πανοπλίαι», Ονήσανδρ.)

4. οπλισμένος με πανοπλία, κατάφρακτος, θωρακισμένος («δράκων κατάχαλκος» — με θώρακα από φολίδες, Ευρ.)

5. (για μέταλλα) αυτός που έχει αναμιχθεί με χαλκό («κατάχαλκος χρυσός», Θεόφρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -χαλκος (< χαλκός), πρβλ. επί-χαλκος, περί-χαλκος].